Bir tahta bavul

Bir tahta bavul

İçi gam dolu,yokluğun dibi,hasretin kökü

Ekmek nasiptir de su çeker insanı

Düştüğün yol bin bilinmez

Kader baştan başa çileli

Yurdundan gayrısına yabancı  gözleri

Yol bilmez dil bilmez ,bülbül gibi şakıyan dilleri

Bir gurbetki kendi büyük, içi boş balon misali

Bir yolki git git bitmez

Bir çileki çek çek bitmez

Ana özlemi evlat özlemi yar özlemi

Hele vatan,hele memleket

Taşı toprağı altın misali

Bırakınca oncasını arkanda

Özlem dolunca buğulu gözlerine

Ancak anlaşılır kıymeti

Ama uzaksın .

yabancı dillerin yabancı memleketinden

dilin döndüğünce yazdığın mektuplar

Anaya ataya gönderilen  baki selamlar

Yare de, demeye ar edersin

Er koğuşu ranzanda akşam ağır ağır çökerken yüreğine

Fabrikada Ali,madende Ismail,çöpçü Ramazan

Hepsi sen ,hepsi senin yarenin

Aynı köyden arkadaşın ,aynı devren Mehmedin

Ayrı şehirlerinde şimdi gurbetin

Gurbet acı ekmek

Gurbet hasretin dibi demek

Almanya acı vatan

Yabancısın en ağırından

Türkiye el şimdi sana

Alamancısın artık bir mahallede büyüdüğün komşuna

Her yıl gidemezsen vatana

Özlemi batar yüreğine , kanar görünmez yaraların

Gidince kesilmiştir yüreğinde büyüttüklerin

Bu yıl annendir göremediğin

Sonraki yıl dayin,amcan,halan

Her gidişin dönüşü özlemden ağır basan

Burda yabancı ,memlekette Alamancı damgası

En çok canını acıtan

Sen gurbetin garibi,sılanın özleneni

Iki vatan arasında vatansız kalan ……

Şenay TEK